Wiele osób wchodząc w dorosłe życie zaczyna postrzegać siebie, jako przyszłego męża, żonę, ojca i matkę. Przecież taka jest kolej rzeczy. Nawet nie przechodzi im przez myśl, że coś może pójść nie tak. Pojawia się konflikt pomiędzy wyobrażeniami dotyczącymi rodziny, a rzeczywistością. Młodzi ludzie stają przed bardzo trudnym zadaniem, a mianowicie zmiany przekonań dotyczących wielu aspektów ich życia, ponieważ to co wydawało się oczywiste i tylko czekało na swoją realizację, zaczęło się nagle od nich oddalać.
Co czuje kobieta, która dowiaduje się, że jest niepłodna?
Pojawia się złość, lęk, frustracja, poczucie winy oraz poczucie bezwartościowości. Dla kobiety bycie matką jest nie tylko wypełnieniem roli społecznej, ale również czynnikiem rozwoju oraz samorealizacji, w sytuacji kiedy nie może ich zrealizować pojawia się utrata zainteresowania życiem codziennym, depresja, napięcia w relacjach z bliskimi i znajomymi. Kobieta zaczyna unikać spotkać z „dzietnymi” koleżankami, unika rozmów o dzieciach, czy całkowicie ucieka z życia towarzyskiego. Pojawiają się trudności w myśleniu o czymś innym niż niepłodność, co przekłada się na mniejszą koncentrację, zaburzenia snu czy zaburzenie łaknienia oraz nadużywanie leków czy alkoholu. Wraz z depresją pojawiają się myśli samobójcze, silne poczucie winy: "To moja wina, Jak mogłam zawalić taką sprawę?"
Stres jaki odczuwa niepłodna kobieta jest porównywalny do stresu w rozpoznaniu choroby nowotworowej czy zawału serca, tylko w przypadku tych schorzeń osoby chcą dzielić się odczuciami i szukać pomocy wśród bliskich. W tej sytuacji kobiety zamykają się w sobie, unikają rozmów o rodzinie, wręcz głośno wypierają chęć posiadania potomstwa, by ukryć ból i rozpacz jaką tak naprawdę czują.
Na podstawie przeprowadzonych badań zaobserwowano, że kobiety niepłodne charakteryzują się:
- brakiem akceptacji siebie w roli kobiety,
- obniżoną samooceną,
- obniżoną satysfakcją z życia.
Życie z poczuciem winy
Często pojawia się określenie „niepełnowartościowa kobieta”, ponieważ kobiecie została zabrana możliwość doświadczania ciąży, porodu, możliwość planowania rodziny, przedłużenia rodu. Często kobiety nie tylko uważają się za gorsze, ale to siebie obwiniają za zaistniałą sytuację: Za dużo pracowałam, Za mało dbałam o siebie, To moja wina.
Zaczynają nasilać się konflikty w związku, zwłaszcza w sytuacji, kiedy kobieta nie odnajduje wsparcia w partnerze, a im dłużej trwają napięcia tym większe prawdopodobieństwo, że związek nie przetrwa próby czasu i dojdzie do rozpadu.
W przypadku najbliższych osób, również nasilają się napięcia – niepłodna kobieta nie chce przebywać w otoczeniu wywierającym nacisk na posiadania dzieci.
Czego lepiej nie mówić bezdzietnym parom?
10 przykazań dla „dzietnych”
1) Nie wypytuj kiedy planują powiększyć rodzinę.
2) Nie krytykuj wyborów leczenie i nie pouczaj, to i tak już jest ciężka sytuacja.
3) Nie pytaj czy przypadkiem nie jest w ciąży, bo się zaokrągliła ( może to być efekt leczenia niepłodności).
4) Nie mów : „Nie myśl tyle o tym, tylko działaj”.
5) Nie mów: „Może zmień sobie partnera”.
6) Nie mów: „Czy Wy nie chcecie / nie lubicie dzieci”.
7) Nie mów: „Pasuje Wam takie maleństwo”.
8) Nie mów: „Wyluzujcie, zrelaksujecie sie i zobaczysz samo przyjdzie”.
9) Nie mów: „Taka młoda i nie może zajść! To co będzie potem?”
10) Nie mów: „Czas Wam ucieka, a Wy jeszcze nic”.
Bibliografia.
„Drogi ku płodności. Wszystko o diagnostyce, leczeniu i metodach wsparcia w niepłodności”, praca zbiorowa, pod redakcją Wojciecha Zacharek. Zacharek Dom Wydawniczy Sp.k., Warszawa: 2011
„Psychologiczna sytuacja kobiety niepłodnej”. Marta Makara-Studzińska, Artur Wdowiak, W: Psychologia w położnictwie i ginekologii. Marta Makara-Studzińska , Wydawnictwo Lekarskie PZWL , 2008
