Świnka morska to jedno z najpopularniejszych domowych zwierzątek. Te małe gryzonie są wyjątkowo sympatyczne i dlatego zyskały już szeroką rzeszę wielbicieli. Mam nadzieję, że ten artykuł przyczyni się do decyzji zaproszenia świnki w domowe progi, u niejednego czytelnika!
Świnka morska, nie taka morska
Mowa o roślinożernym gryzoniu z rodziny marowatych (Caviidae). Dokładnie nie wiadomo skąd w nazwie tego zwierzątka wziął się przymiotnik „morska”, gdyż świnki w naturze nie mają do czynienia ze środowiskiem wodnym. Prawdopodobnie nazywamy je tak dlatego, że do Europy przybyły „zza morza” czyli z Ameryki Południowej. A dlaczego „świnka”? Od biedy można znaleźć w niej fizyczne podobieństwa do innych, dużych świnek. No i te dźwięki…. niektóre przypominają kwiczenie.
Dorosły samiec świnki morskiej waży ok. 1000-1200 g, zaś samiczka ok. 1000g, mierzą zaś ok. 20-30 cm. Żyją do 8-10 lat, statystycznie 5-7 lat. Obecnie spotykamy bardzo wiele ras świnek: gładkowłosych, długowłosych, rozetek, a nawet bez sierści. Zwierzątka mają także różne kolory futerka od białych poprzez różne odcienie brązu i rudego, szare i czarne.
Dlaczego warto mieć świnkę morską?
Napiszę ze swojego punktu widzenia, co mnie już dawno urzekło w tych stworzeniach.
- Indywidualny charakter każdej świnki morskiej
Są takie małe, a mimo tego każda posiada indywidualną świńską „osobowość”. Każda ma inne ulubione zwyczaje, smakołyki, sposoby okazywania radości i złości, ulubione kąty w domu i formy wypoczynku.
- Różnorodność wydawanych dźwięków
To jest to, co w prosiakach lubię najbardziej. Podstawowe dźwięki jakie wydają to: kwiczenie przypominające gwizd, gruchanie jako oznaka radości, gdakanie podczas ciekawskiego zwiedzania świata, narzekanie podczas Strasznych Czynności Czesania, krótkie kwiki ze znakiem zapytania w intonacji (moje ulubione), „jęki” podczas porannego rozkopywania ściółki przy czekaniu na śniadanie „wióry, same wióry w klatce, a gdzie żarcie?!”. Zezłoszczona świnia głośno szczęka zębami. Niektórym szczęśliwym posiadaczom świnek udaje się usłyszeć też… ćwierkanie, żywo przypominające ćwierkanie wróbli, które świnki wydają czasem z siebie z nieznanych powodów i najczęściej podczas nocnej ciszy. Jeśli właściciel mówi często do świnki morskiej to rozwijają one komunikację jeszcze bardziej, nie sposób tutaj opisać wszystkich ich możliwości.
- Okazywanie przywiązania do właściciela
Świnka zwykle potrzebuje minimum 8 tygodni, aby poczuć się bezpiecznie u właściciela. Do tego czasu rzadko zdarza się, aby okazywała przywiązanie. Później jednak – o ile poświęcamy jej czas każdego dnia – proces przywiązywania się postępuje lawinowo. Prawie wszystkie świnki przybiegają do właściciela na wyuczony dźwięk np. cmokanie lub na swoje imię. Można je nauczyć prostych sztuczek np. obrotu w kółko na 4 łapach na odpowiednie hasło, przeskakiwania przez niziutkie przeszkody (są dość skoczne), bardzo szybko uczą się reagować na głos właściciela i żywo witają niemal każde wejście do pokoju.
- Popcorning
To fachowe określenie wymyślili miłośnicy świnek morskich, wzięło nazwę od strzelających nagle, podgrzanych ziaren kukurydzy. U świnek popcorning polega na radosnym podskakiwaniu z emocji podczas biegania po domu lub w klatce. Są to nagłe pionowe skoki do góry jakby ktoś świnkę morską ukłuł szpilką, często z radosnym piskiem, podskakiwanie ze zwrotem kierunku w powietrzu, szalone wyścigi wokół nóg od krzeseł, własnej klatki czy innych przeszkód, które prosiak napotka podczas wędrówki po domu. Im młodsza świnka tym popcorning bardziej efektowny, ale nawet stare, dostojne osobniki lubią czasem poszaleć.
