Twoje dziecko zaczyna zdawać sobie sprawę z własnej odrębności i uczy się wyrażać własne zdanie, a także egzekwować swoje żądania i przeciwstawiać się zakazom… Możesz być pewna, że w tym czasie emocji w Waszym życiu nie zabraknie. Przyjrzyjmy się wspólnie najważniejszym z nich.
Rozwój uczuć
Okres drugiego roku życia to czas wzmożonej uczuciowości dzieci. To właśnie wtedy przywiązanie do rodziców przybiera na sile. Twój maluch uwielbia okazywać swoje uczucia, chętnie przytulając się do Ciebie. Kiedy zauważy, że jesteś smutna z pewnością będzie Cię pocieszać, całując i tuląc się do Ciebie. Dziecko jest coraz bardziej świadome siebie, chce jak najczęściej pozostawać w centrum uwagi. W tym celu podejmuje różne próby zwrócenia jej na siebie w formie różnych wygłupów, rozśmieszania, często popisywania się przed dorosłymi. U dzieci pojawia się także uczucie zazdrości, które ściśle wiąże się z chęcią skupiania na sobie całej uwagi bliskich.
Oprócz pozytywnych emocji, wśród których zdecydowanie dominuje radość, coraz częściej i w większym wymiarze pojawiają się także skrajne, negatywne emocje, które na tym etapie przejawiają się jakby poza kontrolą dziecka. Należy do nich okazywanie złości, wyrażane rzucaniem i niszczeniem zabawek, krzykiem, tupaniem, drapaniem a nawet gryzieniem. To właśnie w tym okresie pojawiają się znane doskonale wszystkim rodzicom sceny złości, kiedy dziecko nie dostaje tego, co chce, a także upór oraz niechęć do ulegania rodzicom lub rówieśnikom.
Uczucie wstydu, które wykształciło się pod koniec pierwszego roku życia zaczyna się nasilać. Dzieci bardzo wstydzą się nieznajomych i unikają kontaktu z nimi, a w ich towarzystwie czują się onieśmielone. Zabawa z rówieśnikami nie przynosi jeszcze zadowolenia. Dominujące w niej najczęściej komunikaty „nie” i „moje” są dowodem na coraz większe poczucie odrębności. Pojawiają się one także w kontaktach z dorosłymi, jako pierwsze próby sprzeciwu i dążenia do samodzielności. Nadal występują problemy z dzieleniem się zabawkami z innymi dziećmi. Nawet, jeśli Twój smyk w miarę chętnie odda zabawkę koleżance lub koledze, w krótkim czasie zażąda jej natychmiastowego zwrotu.
Twój maluch wciąż nie do końca potrafi przewidzieć rezultat podejmowanych czynności, jednak potrafi już dopasować swoje zachowanie do oczekiwań dorosłych, domagając się nagrody lub bojąc się kary. Wciąż uwielbia obserwować i naśladować bliskich i ogromną przyjemność sprawiają mu zabawy tematyczne. Dziecko zaczyna dążyć do coraz większej samodzielności podczas wykonywania codziennych czynności, takich jak ubieranie spodenek, zakładanie bucików, jedzenie itp.
Więcej informacji o rozwoju Twojej pociechy znajdziesz na stronie: www.enfamil.pl
Rola każdej mamy
Podobnie, jak w przypadku innych etapów, także w okresie drugiego roku życia, należy wspierać rozwój emocjonalny dziecka przede wszystkim poprzez okazywanie mu uczuć i rozmawianie o nich. Tłumacz dziecku, dlaczego płaczesz, kiedy jesteś smutna, jak ważne jest pocieszanie i to, że Twój maluch też ma prawo do okazywania smutku. Pokaż mu, że zawsze może liczyć na Ciebie, a za swoje złe zachowanie należy przeprosić. Niech to będą proste sposoby na okazywanie uczuć, takie jak przytulenie na pocieszenie, buziak na przeprosiny, itp.
Jeżeli chcesz skarcić swojego malucha za nieodpowiednie zachowanie, pamiętaj, aby wytłumaczyć mu, że to, co zrobił było złe i nie podobało Ci się to, co zrobił, ale nie on sam. Poczucie akceptacji ze strony rodzica nadal jest bardzo ważne w prawidłowym rozwoju emocjonalnym dziecka. Zachęcaj go do otwartości i eksperymentowania. Pokazuj nowe rzeczy i ich działanie, pytaj o uczucia z nimi związane. To bardzo ważne, aby nauczyć dziecko otwartości i komunikowania swoich odczuć.
Wspieraj i chwal za podejmowane działania, zachwyć się narysowanym obrazkiem lub ułożoną wieżą z klocków. Zapraszaj do udziału w prostych czynnościach, którym może sprostać i nagradzaj pochwałą jego zaangażowanie. W tym czasie nie zmuszaj jeszcze dziecka do dzielenia się z innymi, tłumacz, że jest to ważne, ale pozwól dziecku samemu dojrzeć do takich decyzji.
