Dziecięca histeria jest naturalna
Histeria to nagły, nieprzewidywalny wybuch emocji, nad którymi dziecko nie jest w stanie zapanować. Nie docierają do niego racjonalne argumenty ani krzyk czy kara. Dziecko traci kontrolę nad sobą, a rodzic nad całą sytuacją. Musimy pamiętać, że histeria jest niejako wyznacznikiem rozwoju emocjonalnego dziecka. Świadczy o tym, że dziecko przeżywa skrajnie silne emocje – a to jest naturalne i potrzebne. Zadaniem rodzica nie jest likwidacja tych emocji, ale nauczenie dziecka prawidłowej ich ekspresji – takiej, która będzie akceptowana społecznie, a jednocześnie pozwoli dziecku na wyładowanie negatywnych uczuć. Oczywiście każde dziecko jest inne i nie u wszystkich ujarzmienie emocji będzie łatwe, ale odpowiednie działania mogą zdziałać cuda.
Jak sobie radzić z wybuchem histerii?
Najważniejsza jest postawa opiekuna. Aby pomóc dziecku przejść przez trudny moment, bezwzględnie on sam musi zachować spokój. Musi uspokoić swoje własne emocje, ponieważ dziecko wyczuje każdy lęk, wstyd, złość u rodzica. Jeśli chcemy uspokoić dziecko, sami musimy być spokojni. Warto przygotować się do tego wcześniej, na przykład zaplanować sobie swoją reakcję, jeszcze zanim pojawi się histeria.
Należy okazać zrozumienie dla emocji dziecka, nie krytykować ich, spróbować spojrzeć na problem oczami malucha. Czasami ignorujemy dziecięce uczucia, bo wydają się nam one bezzasadne lub nieadekwatne. Jeśli jednak postawimy się w sytuacji dziecka może okazać się, że jest zgoła inaczej.
Czasami konieczne jest przytrzymanie dziecka, że by nie zrobiło sobie krzywdy – z drugiej strony jest to okazanie dziecku bliskości i miłości. Jednak na większe czułości i przytulanie można sobie pozwolić dopiero, gdy dziecko się wyciszy – to będzie dla niego nagroda.
Trzeba pozwolić, aby atak histerii minął samoistnie. Nie jest to jednak przyzwolenie na tego typu zachowanie. Dopiero kiedy ono minie, rozmawiamy z dzieckiem o sytuacji, co spowodowało jego złość, i w jaki sposób mógłby okazać ją inaczej następnym razem. Proponujemy maluchowi kilka alternatywnych rozwiązań.
Można zaproponować dziecku nagrodę za dobre zachowanie następnym razem. Należy nagradzać dziecko za każdym razem, kiedy uda mu się zapanować nad emocjami.
Histeria: czego nie należy robić?
Przede wszystkim nie rozmawiać z dzieckiem w trakcie ataku histerii. Dziecko nie usłyszy wówczas żadnych tłumaczeń czy prób uspokojenia. Na to czas będzie później.
Nie wolno się unosić na dziecko, krzyczeć, okazywać złość, obrażać dziecko czy bić.
Pod żadnym pozorem nie można stosować gróźb czy obietnic, których się nie spełni.
Nie powinno się ulegać dziecku, wówczas nauczy się ono, że histeria przynosi oczekiwany skutek, w związku z czym zachowanie będzie się powtarzać.
Dla nikogo sytuacja, w której dziecko dostaje napadu histerii nie jest przyjemna. Nie należy jednak za wszelką cenę ich unikać (np. nie zabierać dziecka do sklepu) albo wyciszać, by uniknąć przedstawienia (np. kupując zabawkę). To rozwiązuje problem wyłącznie na krótką metę i nie kształtuje u dziecka umiejętności radzenia sobie z własnymi emocjami w przyszłości. Czasami trzeba przejść kilka takich wybuchów, żeby nauczyć się odpowiednio reagować, ale na pewno jest to możliwe.
