Dlaczego rodzice boją się poradni psychologiczno-pedagogicznej?
Są opiekunowie, którzy skorzystają z oferty poradni bez zastrzeżeń, ale również niejednokrotnie w pracy zawodowej spotykałam się z sytuacjami, gdy postawa rodzica bywała nieco problematyczna, niekiedy lekceważąca („pani przesadza”, „wyolbrzymia pani problem”, „on ma jeszcze czas”), atakująca („uwzięła się pani na moje dziecko”, „nie pójdę bo on nie jest opóźniony” – najbardziej irytująca). Zwłaszcza w małych miejscowościach ludzie mają przeświadczenie, że będą wytykani palcami.
Nauczyciel kieruje się zawsze dobrem dziecka, jest profesjonalistą w swoim fachu i potrafi dostrzec więcej niż kochający rodzic. Nikt nie powiedział, że PPP to instytucja przeznaczona tylko dla dzieci wykazujących cechy upośledzenia umysłowego, korzystają z niej także dzieci wybitnie zdolne!
Czym zajmuje się poradnia psychlogiczno-pedagogiczna?
Istnienie PPP oparte jest o art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 z późniejszymi zmianami). Do zadań głównych należy:
1) diagnozowanie dzieci i młodzieży;
2) udzielanie dzieciom i młodzieży oraz rodzicom bezpośredniej pomocy psychologiczno-pedagogicznej;
3) realizowanie zadań profilaktycznych oraz wspierających wychowawczą i edukacyjną funkcję przedszkola, szkoły i placówki,
w tym wspieranie nauczycieli w rozwiązywaniu problemów dydaktycznych i wychowawczych;
4) organizowanie i prowadzenie wspomagania przedszkoli, szkół i placówek w zakresie realizacji zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych. (§2 Rozporządzenia MEN z dnia 01.02..2013r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych).
Usługi poradni są bezpłatne, pracują w niej specjaliści: pedagodzy, psycholodzy, logopedzi lub neurologopedzi, którzy w razie potrzeby pokierują rodzica dalej. Wizyta w jednostce nie wymaga żadnego skierowania i jest zupełnie dobrowolna. Rodzic może również z własnej inicjatywy udać się do niej ze swoją pociechą, gdy coś go niepokoi (opóźniony rozwój mowy, nadruchliwość, nietypowe zachowania). Programy wczesnego wspomagania rozwoju są przeznaczone już dla dzieci od 0 lat. Należy jednak pamiętać, że z usług mogą korzystać dzieci uczęszczające do placówek oświatowych lub zamieszkujące na terenie działania danej jednostki.
Ostatnio temat PPP jest dość popularny w zawiązku z reformą nakazującą sześciolatkom rozpoczęcie nauki w szkole. Wielu rodziców z własnej woli podejmowało działania by odroczyć dzieci od realizacji obowiązku szkolnego. Muszę podkreślić, że nie ma sensu na siłę posyłać dziecka do szkoły, jeśli ma problemy, ponieważ będą się one tylko pogłębiały i nasilały, co z pewnością nie przyczyni się do pozytywnego nastawienia do edukacji.
Jak wygląda wizyta w poradni psychologiczno-pedagogicznej?
Podstawowa procedura polega na tym, że na pierwszej wizycie przeprowadzany jest szczegółowy wywiad: począwszy od przebiegu porodu, poprzez różne etapy rozwoju: raczkowanie, siadanie, gaworzenie, wypowiadanie pierwszych słów etc. Warto mieć ze sobą książeczkę zdrowia dziecka. Istotne jest szczere udzielanie odpowiedzi na wszelkie pytania oraz niezatajanie żadnych faktów, które mogą mieć istotne znaczenie w diagnozie (np. sytuacja w domu rodzinnym ma ogromny wpływ na sferę emocjonalną). Można zabrać ze sobą opinię nauczyciela, która zawiera również wiele istotnych informacji (dziecko które świetnie funkcjonuje w domu, niekoniecznie musi doskonale odnajdować się w grupie rówieśniczej).
Część badań przeprowadza się z tylko z rodzicem lub dzieckiem, część z obojgiem. Jeśli zdecydujemy się na pomoc PPP nie należy w negatywny sposób nastawiać dziecka do wizyty, ani nie pouczać go jak powinno się zachowywać. Istotne, aby czuło się dobrze i było wypoczęte. Specjaliści podejmą z nim rozmowę, będą je obserwować, przeprowadzą testy psychologiczne i pedagogiczne, zadbają o odpowiednią atmosferę. Należy się przygotować na to, że wizyta w poradni może trwać godzinę, dwie lub jeśli zajdzie taka potrzeba – dłużej. Celem powyższych zabiegów jest ocenienie rozwoju intelektualnego, poznawczego, emocjonalnego, społecznego i językowego. Czasami wątpliwości wychowawcy czy rodzica nie zostają potwierdzone, jeśli jednak okazuje się, że dziecko wymaga terapii czy podjęcia jakichkolwiek innych działań, należy pamiętać, że im szybciej podejmiemy odpowiednie kroki tym lepiej dla rozwoju naszego dziecka.
Po zakończonej diagnozie wystawiana jest opinia lub orzeczenie z zaleceniami. Nie bójmy się zatem wizyt w poradniach i korzystajmy z nich w miarę naszych potrzeb.
